Strona Gminy Wleń

Do najbardziej malowniczych odcinków rzeki należą:

· przełom Borowego Jaru, gdzie na długości około 4 km rzeka wcięła się na głębokość 80-100 m w bardzo odporne granitognejsy i granity, tworząc skalisty, zalesiony dzisiaj wąwóz zamknięty sztuczną tamą i Jeziorem Modrym;

· przełom w okolicach Wrzeszczyna (z kolejną zaporą i Jeziorem Wrzeszczyńskim), którego niepowtarzalny charakter podziwiać można ze skalnego wzniesienia "Stanek", przy ujściu Kamienicy do Bobru;

· przełom między Wleniem a Marczowem, gdzie Bóbr wśród licznych wzgórz opływa zakolem miasto.

Tereny Parku wraz z otuliną to obszar o wyjątkowo bogatych walorach kulturowych. Trzy ośrodki miejskie związane z doliną Bobru - Jelenia Góra, Wleń i Lwówek Śląski - posiadają średniowieczne rodowody. Na Górze Zamkowej (360 m n.p.m.) koło Wlenia, zwanego niegdyś "Perłą Doliny Bobru", istniała już około 1155 r. jedna z najstarszych na Śląsku kasztelanii. W dolinie Bobru nie brakuje również budownictwa rezydencjonalnego, niejednokrotnie otoczonego krajobrazowymi założeniami parkowymi. Wśród najcenniejszych obiektów wymienia się między innymi: rycerską wieżę mieszkalną w Siedlęcinie ze średniowiecznymi freskami o tematyce świeckiej i założenia parkowo-pałacowe w: Dębowym Gaju, Nielestnie, Przeździedzy, Sobocie, Wleńskim Gródku, Maciejowcu i Płakowicach. Na terenie Parku i jego otuliny zachowało się wiele śladów działalności człowieka pochodzących od epoki kamiennej do średniowiecza: ślady po starych osadach i grodziskach (Golejów, Marczów), cmentarze oraz obiekty - szyby i sztolnie - związane z poszukiwaniem i eksploatacją piasków złotonośnych (Pławna, Płakowice, Sobota). Nie brakuje na tym obszarze także krzyży pokutnych, stawianych na miejscu zbrodni oraz zabytkowych kapliczek przydrożnych (Klecza, Marczów, Siedlęcin). Znaczące są ślady osad i cmentarzy związanych z kulturą łużycką (Dębowy Gaj, Jelenia Góra, Lwówek Śląski, Mojesz, Pieszków, Wleń).

Park wraz z otuliną obejmuje częściowo lub w całości tereny miast i gmin: Wlenia, Lwówka Śląskiego, Jeleniej Góry, Jeżowa Sudeckiego, Starej Kamienicy, Lubomierza i Świerzawy. Obszary leśne stanowią kompleksy nadleśnictw: "Lwówka Śląskiego" we Lwówku Śląskim i "Szklarskiej Poręby" w Szklarskiej Porębie oraz miasta Jeleniej Góry. Park Krajobrazowy Doliny Bobru wraz z otuliną obejmuje najciekawsze fragmenty doliny Bobru - o długości około 42 km - od Jeleniej Góry poprzez Siedlęcin, Pilchowice, Wleń po Lwówek Śląski. Wydzielić można tutaj kilkanaście jednostek krajobrazowych, stanowiących niepowtarzalny układ wzajemnie ze sobą powiązanych wnętrz, otwierających się przeważnie ku dolinie Bobru. Osią Parku i jego otuliny jest rzeka Bóbr, która oddziela Pogórze Izerskie (z fragmentami Wzniesień Radoniowskich, Wzgórz Radomickich, Wzniesień Gradowskich i Niecki Lwóweckiej) od Pogórza Kaczawskiego (z fragmentami Rowu Wlenia, Wysoczyzny Ostrzycy i Wzniesień Płakowickich) i Gór Kaczawskich (fragment Grzbietu Zachodniego). Kotlina Jeleniogórska stanowi południową granicę Parku. Dolina Bobru przebiega w bardzo urozmaicony sposób, tworząc w kilku rejonach przełomy, odsłaniające różnorodne i różnowiekowe formacje skalne, poprzedzielane sztucznymi zaporami przeciwpowodziowymi, w wyniku których powstały efektowne jeziora. Największym jeziorem zaporowym jest przepięknie usytuowane Jezioro Pilchowickie (pow. ok. 240 ha), powstałe w wyniku wybudowania w latach 1906-12 potężnej tamy przeciwpowodziowej, będącej w ówczesnych latach dziełem technicznym na skalę światową. Wymiary zapory: długość u podstawy -120 m, a u korony 290 m, wysokość muru zapory - 62 m, głębokość wody przy murze - 47 m oraz możliwość zgromadzenia przez zbiornik ponad 50 mln metrów sześciennych wody - do dzisiaj imponują i potrafią dostarczyć niezapomnianych wrażeń oglądającym. Zaporom przeciwpowodziowym na Bobrze towarzyszą elektrownie wodne, pracujące nieprzerwanie od kilkudziesięciu lat.